اهمیت انتخاب بازار و زمان مناسب برای تجارت

5.1 ماهی-شیوه های بازاریابی و ساختار بازارها

برای در دسترس قرار دادن ماهی در زمان مناسب و در مکان مناسب نیاز به یک سیستم بازاریابی موثر است. ماهیگیرانی که با کار یک شبه ماهی می گیرند (از بدنه های اموال مشترک) معمولا ماهی را در بازارهای خرده فروشی نمی فروشند[18]. در روزهایی که میگذرانند و یا در محل کارشان میمانند و یا در محل کارشان میمانند و به محل کارشان میروند. در نقطه فرود تعداد واسطه ها کم است. فقط یک یا دو واسطه ممکن است به یک ماهیگیر نزدیک شوند. هنگامی که چانه زنی شروع شده است, واسطه های دیگر در فاصله باقی می ماند و منتظر نوبت خود را به معامله, باید واسطه اول موفق به دریافت بسیاری ماهیگیر. اگر اولین واسطه ناموفق است, یکی دیگر از گام در به مقرون به صرفه برای گرفتن. به طور معمول, اولین نیکاری/پایکر خرده اجازه نمی دهد که این اتفاق می افتد و امنیت زیادی برای خود. بدون مناقصه باز در چنین حالتی وجود دارد. بنابراین ماهیگیر فقیر اغلب طعمه بهره برداری های خام نیکاری / بپاری/پیکر خرده فروش می شود. یک ماهیگیر به عنوان فروشنده نمی تواند قیمت های مطلوب را برای خود مذاکره کند زیرا:

• او یک بار و در زمان های مختلف با خریداران (واسطه ها) ملاقات می کند,
• او نمی تواند ماهی را برای مدت طولانی نگه دارد زیرا این محصول بسیار فاسدشدنی است,
• او مکان خاصی برای نشستن در بازار برای فروش ماهی خود ندارد.

ورود به بازار برای ماهیگیران به دلایل بسیاری دشوار است, عمدتا به دلیل عدم همکاری قوی و مقاومت از پیکرز/خرده فروشان. بدین ترتیب, واضح است که چرا جوامع ماهیگیری فقیر باقی می ماند و یا در حال گرفتن فقیرتر در طول سال, اگر چه تجارت مهم, کالا لازم و هر روز. بازارها در مرحله صید اولیه تقریبا کاملا غیر رقابتی هستند و بنابراین بهره برداری زیاد است.

یک کشاورز برکه ای که ماهی را به صورت قرعه یا گونه می فروشد با یک یا دو 'نیکار' در منطقه خود روبرو می شود. گاهی اوقات نیکاریها / پاریها مناطق تجاری انحصاری خود را ایجاد میکنند که سایر نیکاریها دخالت نمیکنند یا علنا رقابت نمیکنند. بنابراین یک کشاورز ماهی با بازاری با خریداران زیادی روبرو نمی شود بلکه با وضعیتی روبرو می شود که بیشتر از خریداران با فروشندگان دیگر ملاقات می کند. این امر به ویژه در روستاهای دور افتاده صادق است. در مناطقی که از طریق جاده و ریلی به خوبی متصل هستند, پرورش دهندگان ماهی به طور مستقیم با عمده فروشان در بازارهای ثانویه یا بالاتر تماس می گیرند و با ابتکارات خود با قیمت ها و مقادیر ماهی مذاکره می کنند. واسطه ها به ویژه ارتدارها با سایر عمده فروشان با رقابت روبرو هستند که به بازارهای ثانویه و بالاتر ساختاری از نوع انحصاری می دهد.

جدول 21 تعداد خرده فروشان در بازارهای ثانویه اولیه/روستایی را بر اساس دسته فروشندگان ماهی نشان می دهد. تعداد عادلانه ای از خرده فروشان در بازارهای خرده فروشی اولیه رقابت می کنند. [19]

جدول 21. انواع خرده فروشان ماهی در بازارهای روستایی

دسته فروشنده ماهی

او. فروشندگان در هر بازار

درصد فروشندگان

فروشنده ماهی خشک

فروشنده ماهی حفظ شده

فروشنده ماهی زنده

فروشنده ماهی تازه

- ماهی کوچک

- ماهی بزرگ

پنجاه و پنج درصد از فروشندگان ماهی معامله در ماهی تازه در بازارهای اولیه روستایی, 17% فروش ماهی زنده, و فروشندگان ماهی خشک را تشکیل می دهند 7%. برخی از فروشندگان ماهی های کوچک و تازه ممکن است خود ماهیگیران باشند که مستقیما به مصرف کنندگان یا پاری ها می فروشند. [20] اگر باشند در مکان های باز نزدیک بازار ماهی می نشینند و عوارض گزافی به اخاذی ها می پردازند. بنابراین هزینه های معامله بالا برای فروش ماهی خود را در بازار مواجه هستند. رقابت در بازارهای خرده فروشی بالاتر از هر نوع بازار دیگری مانند بازارهای ثانویه یا بالاتر است. قیمت ماهی با تعامل مستقیم تقاضا و عرضه ماهی در بازارهای خرده فروشی تعیین می شود.

بازارها در همه سطوح دارای ترتیبات خرده فروشی هستند یعنی گروهی از خرده فروشان که ماهی را به مصرف کنندگان می فروشند. در شهرهای بزرگی مانند داکا, چیتاگونگ, خولنا و راجشاهی و در شهرهای منطقه, شرکت های شهری یا شهرداری ها بازارهای خرده فروشی را مدیریت می کنند. به طور کلی, شرایط در بازارهای خرده فروشی شهری و روستایی در مورد اصطبل رضایت بخش نیست, پارکینگ, فاصله, بهداشت, زهکشی و مدیریت. چانه زنی, از نظر تخمین چشم, هنوز هم روش معمول برای قیمت گذاری ماهی. درجه بندی دقیق, مرتب سازی و برچسب گذاری قیمت در خرده فروشی نادیده گرفته می شود. کیفیت محصولات و استاندارد توزین به هیچ وجه اجرا نمی شود. در چنین شرایطی تقلب و استثمار اجتناب ناپذیر است. قیمت گذاری عادلانه با توجه به درجه, اندازه, منشا و طراوت از ماهی ممکن است ممکن است در غیاب هنجارهای استاندارد از شیوه های بازاریابی و عدم اجرای توسط مقامات قانونی. بنابراین دسترسی به بازار برای بخش ضعیف اقتصادی مصرف کنندگان محدود است.

5.2 کانال های بازاریابی ماهی

بازارهای داخلی و توزیع ماهی تحت سلطه تعداد زیادی واسطه است. همه ماهی معامله داخلی و برای عبور صادرات از طریق کانال های خصوصی. توزیع ماهی معمولا شامل چهار سطح است.

5.2.1 بازارهای اولیه

بازارهای واقع در روستاها, دفتر مرکزی منطقه یا در یک چهارراه در نظر گرفته می شوند بازارهای اولیه معمولا در نزدیکی مناطقی هستند که ماهی صید می شود. ماهیگیران انواع ماهی ها (تحت سلطه ماهی های کوچک از هر دو ضبط باز و از حوضچه ها) را به بازارهای اولیه می رسانند.

پنجاه و دو درصد از این بازارهای اولیه روستایی دو بار در هفته و 28 درصد سه بار در هفته و 20 درصد روزانه برگزار می شود. از همه این بازارها, 80% در طول صبح-ساعت باز هستند, به خصوص برای تجارت شیر, سبزیجات و ماهی (بررسی بازار, ام-ایپ, 1995) و توسط تعداد نسبتا کمی از فروشندگان و خریداران در مقایسه با بازارهای معمول بعد از ظهر حضور.

5.2.2 بازارهای ثانویه

پاری ها ماهی های خریداری شده از نیکاریها/ماهیگیران/بازارهای اولیه/نقاط فرود را از طریق جاده به نزدیکترین بازارهای اوپازیلا یا رودخانه یا ریلی می برند تا به عمده فروشان یا از طریق ارتدار بفروشند. از این بازارهای ثانویه/نقاط مونتاژ توزیع ماهی از طریق کانال های مختلف به بازارهای شهری/بازارهای ثانویه بالاتر توسط نمایندگان سفارش داده شده برای عمده فروشان/ارتدار یا انواع دیگر پاریس ها منتقل می شود. بهایراب بازار, کولیارچار, نارشیندی, مونشیگونج, دبورگات (سونامگونج), و ماداریپور نقاط فرود و مراکز بازار ثانویه گونه های ماهی هستند.

5.2.3 بازارهای ثانویه بالاتر

از بازارهای ثانویه/نقاط مونتاژ ماهی, پاریس ماهی را به بازارهای ثانویه بالاتر می رساند که به مناطق وسیعی از بازارهای مصرف کننده/ترمینال خدمت می کنند. بازار ثانویه بالاتر ممکن است شامل یک یا چند بازار یا مرکز عمده فروشی باشد که ارتدار با ماهی سروکار دارد. این بازارها به خوبی توسط جاده متصل, رودخانه و ریلی. بازارهای ثانویه بالاتر با چندین بازار ثانویه ارتباط تجاری دارند. بنادر فرود مانند بازار کاکس, چیتاگونگ, خولنا, باگرهات, خپوپارا, چندپور و باریسال بازارهای ثانویه بالاتر و مراکز عمده فرود و بازاریابی برای مقادیر عمده ماهی های دریایی و شور و گونه های میگو هستند. بازارهای ستاد منطقه را می توان بازارهای ثانویه بالاتری دانست که برای تامین ماهی با چندین بازار ثانویه در ارتباط هستند.

5.2.4 بازارهای شهر یا ترمینال

پیکرها/خرده فروشان ماهی را از مراکز عمده فروشی بازارهای بالاتر ثانویه و ثانویه خریداری می کنند. ماهی به طور مستقیم به مصرف کنندگان یا از طریق اصطبل ثابت و یا تلوان از سر/کالسکه فروش می کنند. از ابتدای کانال توزیع ماهی - در بازارهای ثانویه گرفته تا بازارهای شهر یا ترمینال-واسطه هایی که در سطوح مختلف فعالیت می کنند عملکردهای بازاریابی مانند تمیز کردن را انجام می دهند, مرتب سازی, بوکس, یخ زدن, بسته بندی مجدد و ترتیب حمل و نقل, و غیره. در هر سطح بازار, عمده فروشان و خرده فروشان ممکن است عرضه ماهی به مصرف کنندگان محلی.

کانال های بازاریابی غالب (مسیر محصول به مصرف کننده نهایی) برای ماهی های تازه برای مصرف داخلی به شرح زیر است:

کانال بازاریابی برای ماهی کشت با کشاورز ماهی شروع می شود, عبور از طریق تعدادی از واسطه ها و به پایان می رسد با مصرف کننده نهایی. واسطه های عمده ای که وارد زنجیره بازاریابی ماهی می شوند نیکاریها, پاریس, ارتدار و خرده فروشان. پرورش دهندگان ماهی ماهی را مستقیما به مصرف کنندگان در بازار نمی فروشند.

شکل 1. کانال های بازاریابی برای صید ماهی در فضای باز

شکل 2. کانال های بازاریابی در بازار سطح اوپازیلا

* نیکاری یک تاجر/کارگزار خرده ماهی فصلی در مناطق روستایی است که ماهی را از صاحبان حوضچه یا ماهیگیران خریداری می کند و برای فروش به محل مونتاژ یا به پاریس منتقل می کند.

یک تحقیق برای مطالعه حاضر کانال زیر را در بازار سطح اوپازیلا نشان داد (کاچوا, چندپور).

بیپاری ها حجم زیادی از ماهی را اداره می کنند. خریدهای خود را به ارتدار و بخشی دیگر به پیکرها می فروشند[21]/خرده فروشان. می توانند تاجران محلی یا غیر محلی باشند. نیکاریها تاجران محلی هستند. برخی از بیپاری ها به شرط فروش ماهی خود از طریق ارتدار وام های تجاری پیش پرداخت را از ارتدار دریافت می کنند. پاریس ها معمولا هیچ مجوز تجاری مانند ارتدار ندارند. این کانال ساده بازارهای اولیه و ثانویه تا اوپازیلا را پوشش می دهد.

مهم دیگر کانال بازاریابی مشترک[22] با توجه به نقاط تولید, بازارهای اولیه/مناطق فرود, بازارهای ثانویه بالاتر و بازارهای خرده فروشی مصرف کننده. واسطه های درگیر در این کانال به شرح زیر است:

شکل 3. مهم دیگر کانال بازاریابی مشترک

بازارهای ثانویه بالاتر مناطق وسیعی را پوشش می دهند. بازارهای شهرهای منطقه به عنوان بازارهای ثانویه بالاتر عمل می کنند (به عنوان مثال میمنسینگ, نتروکونا, کیشورگانج, چندپور, راجشاه, خولنا و غیره.).

کانال بازاریابی داخلی (بخش دولتی)

کارگزاران به طور کلی تماس مزایده انجام شده توسط بی اف دی سی. 30 تا 40 کارگزار در بازار عمده فروشی بندر چیتاگونگ وجود دارد. کارگزاران افراد محلی هستند و به خوبی سازماندهی شده اند. فروشندگان در مقیاس کوچک قادر به تماس با مزایده نیستند. کارگزار هیچ عملکردی ندارد, به جز تسهیل مبادله; او تقریبا هیچ هزینه ای متحمل می شود, در عین حال سود نسبتا بالایی کسب می کند. او به پپاری ها و خرده فروشی هایی که از مکان های مختلف تهیه می شوند می فروشد. بیپاری ها خریدهای خود را از کارگزاران انجام می دهند و گهگاه قادر به خرید مستقیم ماهی از حراج های بی اف دی سی هستند. بیپاری ها از طریق ارتدار (سابور, 1977) به خرده فروشان می فروشند.

شکل 4. کانال بازاریابی داخلی (بخش دولتی)

5.2.5 کانال بازاریابی داخلی ماهی های دریایی بی اف دی سی (صبور 1977)

توسعه جدید به تازگی با افزایش تجاری برکه شیلات گرفته شده است. کشاورزان استخرهای ماهی به طور مستقیم در بازارهای ثانویه بالاتر به ارتدار نزدیک می شوند. در چنین مواردی ماهیگیران 8 تا 10 درصد از کل فروش را از مقدار زیادی که برداشت کرده اند دریافت می کنند. پرورش دهندگان ماهی هزینه های حمل و نقل را به ارتدارها متحمل می شوند که به نوبه خود مناقصه فروش باز ماهی به پیکرها/خرده فروشان را ترتیب می دهند. ارتدارها در ازای فراهم کردن فضا برای برداشت ماهیگیران یا یخ برای ماهی ها کمیسیون هایی با مقادیر مختلف از عواید حراج دریافت می کنند. مثلا, در بازارهای میمنسینگ و کیشورگنج, کمیسیون برای هیلسا است 3%, برای کپور 4%, برای روهو, کاتلا و مریگال 6.20%.

ارتدارها برای ادامه فعالیت خود به مجوزهای تجاری نیاز دارند که باید هر ساله تمدید شوند (هزینه مجوز مزرعه منفرد 300 کرون در سال است). بازار ثانویه بالاتر میمنسینگ دارای 15 ارتدار است و در ده سال گذشته تعداد این بازارها افزایش نیافته است. ورود تازه واردان به بازار به دلیل کمبود فضا و مقاومت انجمن ارتدارها دشوار است. [23]

در زمان لاغر, یک ارتدار ممکن است اعتبار پیشبرد به پاریس برای تامین امنیت عرضه ماهی به عرت خود (محل جوراب زنانه ساقه بلند). از اکتبر تا ژانویه, عرضه ماهی فراوان است, به عنوان گزارش شده توسط ارتدارس. در بازارهای ثانویه بالاتر/بازارهای عمده فروشی, درامد ماهانه یک ارتدار (در میمنسینگ) پس از هزینه های مخفف 30 000 به 35 000. از بازارهای ثانویه بالاتر, ماهی به شهرها و بازارهای اولیه محیطی در روستاها معامله (بازارهای مصرف نهایی) از طریق پیکر/خرده فروشان. کولتر و دیزنی (1987) مشاهده کردند که “ ارتباط بین معامله گران در بازارهای مختلف به طور کلی خوب است و از طریق تلفن انجام می شود [امروزه از تلفن های همراه نیز استفاده می شود] و این باعث می شود قیمت عمده فروشی در سراسر کشور مطابقت داشته باشد. حزب کم اطلاع ماهیگیر به دلیل انزوای فیزیکی خود را از بازار است. عوامل دیگری که موقعیت چانه زنی ماهیگیر را تضعیف می کند وابستگی وی به اعتبار و بی سوادی است”.

تعداد محدودی از عمده فروشان در بازار و ارتباط نزدیکی که با هر یک از طریق ارتباط خود حفظ می کنند اصل یک بازار رقابتی را نفی می کند. رقابت ناکافی بین ارتدارها بر عهده پاریسهایی است که کمیسیونهای نسبتا بالایی میپردازند و کشاورزان ماهی/ماهیگیران که قیمتهای پایینتری برای محصولاتشان دریافت میکنند. مزایده باز و مناقصه ماهی توسط عمده فروشان که به پیکارس/خرده فروشان می فروشند بازار را در سطح خرده فروشی بازار مصرف نهایی رقابتی می کند. از این رو عملکرد بازار برای بازیگران مختلف متفاوت است. فرصت های بهره برداری از دروازه مزرعه تا بازارهای ثانویه بالاتر وجود دارد.

5.3 زیرساخت های بازار و امکانات فیزیکی

بازار ماهی در هر سطحی شلوغ است. امکانات زیرساختی برای بازاریابی محصولات شیلات در داخل کشور و برای توسعه فیزیکی بازارها مهم است. در شهرها, شهرها و بنادر رودخانه ای, شرکت های شهری و شهرداری ها اغلب امکانات زیرساختی را به صورت فراهم می کنند سقف های پوکا, سایه رنگ, سکوهای پوکا, مطرح شده اماکن فروش و اتصالات اب. این امکانات فیزیکی حتی در بازارهای اولیه و مونتاژ در مناطق روستایی از طریق ابتکارات دولت های محلی و کمیته های مدیریت بازار در حال ظهور است. اما شستشو و نظافت فضاهای اختصاص یافته به فروش ماهی و دفع ضایعات و باقیمانده ها مطابق با استانداردهای قابل قبول بهداشتی نیست. امکانات فیزیکی باید بهبود یابد. تاجران ماهی و مدیران بازار باید در زمینه نگهداری مکان های بهداشتی و بهداشتی برای دست زدن به ماهی تحصیل کنند. در فصل تابستان و بارندگی ماهی ها به سرعت خراب می شوند. این نتایج نه تنها در قیمت های پایین تر بلکه شمار خطرات بهداشتی.

بازارهای ماهی عمده فروشی در ثانویه واقع, ثانویه بالاتر و در بازارهای ترمینال, که ممکن است در مقر اوپازیلا واقع, بنادر رودخانه, شهرها و در شهرستانها. فضاهای موجود در این بازارها به طور کلی برای رسیدگی به کالاهای بسیار فاسدشدنی مانند ماهی ناکافی است. با این وجود بلوک های یخی تقریبا در همه شهرها و بنادر رودخانه ای موجود است اما در همه بازارهای عمده فروشی اوپازیلا که به دلیل وخامت کیفیت محصولات فروخته شده هنوز زباله زیاد است.

وزارت شیلات و دام از طریق یکی از مزارع خود شرکت توسعه شیلات بنگلادش امکانات بازاریابی ماهی داخلی (زیرساخت های فیزیکی برای فرود و عمده فروشی ماهی) را در بازارهای ثانویه و بالاتر (کانال پنجم) توسعه داده است. اینها هستند بندرگاه و ماهی مراکز فرود در مناطق ساحلی چیتاگونگ (بندر ماهی برای دیدن عمیق ترال های ماهیگیری), بازار کاکس, باریسال, خپوپارا, خولنا, پاتارگاتا, کپتای, رنگاماتی و راجشاهی. مراکز مونتاژ با امکانات مناسب برای پهلوگیری, فرود و حراج, با گیاهان یخ, سردخانه, ذخیره سازی فریزر, گیاهان فریزر و امکانات حمل و نقل در بازارهای فرود توسعه یافته اند[24]. یک مرکز فرود ماهی مدرن در چیتاگونگ در سال 1994 با کمک ژاپنی ها برای ناوگان ماهیگیری مکانیزه متشکل از 2 000-3 000 قایق که از منطقه چیتاگونگ کار می کنند تاسیس شد. در این مرکز حدود 45000 تن ماهی را می توان در یک زمان اداره کرد. جوامع تعاونی ماهیگیران همچنین یک مرکز بزرگ فرود ماهی در چیتاگونگ را اداره می کنند. عرضه یخ در دهه 1990 بسیار بهبود یافته است. در بنگلادش اصلی ترین فعالیت های پردازش برای طولانی شدن ماندگاری ماهی های برداشت شده خشک کردن ماهی و بسته بندی ماهی در یخ است. روند خشک کردن نیز می افزاید: طعم تند و با مزه به ماهی که برخی از مصرف کنندگان مانند. بی اف دی سی 11 کارخانه یخ با ظرفیت تولید در مجموع 197 تن بلوک یخ در روز تاسیس کرده است. این گیاهان در چیتاگونگ-2, بازار کاکس-1, رنگاماتی-1, داکا (پاگلا)-1, مونگل ا-1, پاتارگاتا-1, باریسا ل-2, راجشاه ی-1 و خپوپار ا-1. بی اف دی سی دارای 11 واحد سردخانه با ظرفیت ذخیره سازی 635 تن و چهار کارخانه فریزر با ظرفیت انجماد 61 تن (انفجار انجماد 43 تن و بشقاب انجماد 12 تن) است.

در سطح خصوصی, بسیاری از کارخانه های یخ در داخل و اطراف شهر داکا فعالیت می کنند, مونشیگونج, کومیلا و چندپور. بسیاری از گیاهان یخی در کاکس تاسیس شده اند بازار, خولنا, چیتاگونگ, باریسال, خپوپارا, سیلهت, پاترگاتا و در سایر مناطق فرود ماهی از کمربند ساحلی. طبق ارقام سال 1993 بنگلادش دارای 227 کارخانه یخ با ظرفیت کل تولید 4 280 تن یخ در روز است. بیشتر قایق های ماهیگیری مکانیزه یخ را در کشتی حمل می کنند. ماهیگیران در زمان اوج برداشت هیلسا با کمبود یخ روبرو هستند. در مواجهه با بخش خصوصی در حال گسترش به کارخانه های یخ ساز و سردخانه های بیشتری نیاز است. بی اف دی سی از سال 1992 فعالیت های توسعه ای خود را به سمت ساخت تاسیسات فرود بیشتر و کارخانه های یخ هدایت می کند. برخی از امکانات فرود توسعه یافته در خپوپارا, پاتارگاتا و باریسال استفاده نشده باقی مانده و توسط تاجران خصوصی نیز ادعا نمی شود. باید ترتیباتی برای تحویل این امکانات به بخش های خصوصی انجام شود تا پس از ساخت بهتر از این امکانات استفاده شود.

5.4 حاشیه تاجران ماهی

مراکز تولید ماهی در مناطق دور افتاده بنگلادش گسترش یافته است. بنابراین یک سیستم بازاریابی منظم برای انتقال ماهی به مصرف کنندگان در هر منطقه ضروری است. یک سیستم بازاریابی برای ماهی شامل حمل و نقل به و از بازار, رسیدگی, ذخیره سازی, بسته بندی, مرتب سازی, تجارت, و غیره. یک سیستم بازاریابی موثر مصرف کننده را قادر می سازد تا ماهی تازه تازه را با قیمت مناسب تهیه کند. کل هزینه ماهی بازاریابی شامل تمام هزینه های متحمل شده توسط انواع مختلف واسطه ها در زنجیره ای از تولید کنندگان به مصرف کنندگان نهایی. حاشیه های بازاریابی شامل هزینه های بازاریابی و سود یا زیان متحمل شده توسط همه واسطه ها در کانال بازاریابی است. حاشیه بازاریابی واسطه های قیمتی است که برای تمام عملکردهایی که انجام می دهند دریافت می کنند. (کهلز و اوهل, 1980, پ. 230).

هزینه بازاریابی و حاشیه واسطه ها در بازار ثانویه بالاتر میمنسینگ به ازای هر پنج تن ماهی در جدول 22 نشان داده شده است. این هزینه های واسطه های مختلف درگیر در کانال بازاریابی از کشاورز ماهی-پاری-ارتدار/عمده فروش-پیکر/خرده فروش را نشان می دهد. هزینه کل دست زدن به ماهی (گونه های مخلوط) به ازای هر پنجم از دروازه مزرعه تا مصرف کننده نهایی به طور متوسط 661 کرون (6.61 کرون بر کیلوگرم) است.

جدول 22. هزینه بازاریابی واسطه ها به ازای هر پنج تن ماهی در شهر میمنسینگ