عنوان پیش فرض

کمیته حذف تبعیض نژادی امروز صبح معاینه عمومی خود را در مورد گزارش های دوره ای اولیه و دوم ژاپن مبنی بر چگونگی پایبندی آن کشور به اصول و موافقت نامه های مقرر در کنوانسیون بین المللی از بین بردن همه اشکال تبعیض نژادی به پایان رساند.

یک هیئت دولتی از ژاپن بعد از ظهر پنجشنبه ، از جمله چندین مورد در مورد تلاش برای ارتقاء فرهنگ اقلیت AINU ، به سؤالات مطرح شده توسط کارشناسان این کمیته پاسخ داد.

این نمایندگی گفت ، یک بررسی جدید نشان داد که 23،000 آینو در ژاپن وجود داشته است که بیشتر آنها در هوکایدو زندگی می کردند. این نظرسنجی نشان داد که 12. 4 درصد از آنها گفتند که آنها نسبت به آنها تبعیض قائل شده اند و تعداد بیشتری از آنها دیگری را می شناختند که دچار تبعیض شده بودند. این هیئت توضیح داد که تلاش هایی برای ریشه کن کردن این امر انجام شده است. دفتر حقوق بشر در وزارت دادگستری مطالب مربوط به آینو و حقوق بشر آنها را که در سراسر کشور توزیع شده بود ، منتشر کرده بود. قانونی که امکان ارتقاء فرهنگ Ainu ، از جمله زبان Ainu را فراهم می کند ، و اقداماتی برای انتشار فرهنگ در سراسر کشور وجود داشت که می تواند منجر به پذیرش و قدردانی بیشتر مردم AINU شود و باعث غرور و افتخار Ainu در بین مردم AINU شود.

یک پیشنهاد بودجه 361 میلیون ین برای ارتقاء فرهنگ Ainu و 236 میلیون ین اضافی برای بورس های تحصیلی برای دانشجویان AINU وجود داشت.

این هیئت همچنین در مورد موضوعاتی مانند حقوق گسترده قانونی مهاجران در ژاپن ، حمایت از زنان و کودکان ، مجازات فعالیت های تبعیض آمیز و فعالیت های آموزشی برای مقامات مهاجرت ، افسران پلیس و قضات صحبت کرد.

لوئیس والنسیا رودریگز ، گزارش دهنده این کمیته در مورد گزارش های ژاپن ، بحث را با بیان اینکه مسئله اقلیت Ainu مورد بحث قرار گرفته است ، خلاصه کرد ، اگرچه هیچ تشخیصی از آینو به عنوان یک مردم بومی وجود ندارد. در مورد وضعیت بیگانگان به طور کلی ، اعضای کمیته به برخی از نمونه های شیوه های تبعیض آمیز اشاره کرده بودند. کارشناسان کمیته نتیجه گیری و توصیه های خود را در مورد گزارش های ژاپن در نزدیکی پایان جلسه سه هفته ای که در 23 مارس به پایان می رسد ، ارائه می دهند.

کمیته ساعت 3 بعد از ظهر باز خواهد گشت. امروز بعد از ظهر برای شروع بررسی خود در مورد گزارش های دوره ای سیزدهم و چهاردهم از الجزایر.

هیئت ژاپنی در پاسخ به سؤالات مطرح شده از سوی کارشناسان کمیته در بعدازظهر پنجشنبه، گفت که دولت از اهمیت کار سازمان های غیردولتی (NGOs) آگاه است و در تهیه گزارش به سازمان های غیردولتی احترام گذاشته شده است.. در ژاپن نظرات مختلفی حتی در بین سازمان های غیردولتی وجود داشت و همه از هر قسمت از گزارش راضی نبودند.

با توجه به اهمیت کنوانسیون های بین المللی در ژاپن، هیئت گفت که آنها در قوانین ملی گنجانده شده اند. در دادگاه ها پرونده ای وجود نداشته است که به کنوانسیون استناد شده باشد، احتمالاً به این دلیل که تنها مدت کوتاهی از پیوستن ژاپن به آن گذشته است. با این حال، موردی وجود داشت که یک جواهرفروشی به دلیل اخراج دو برزیلی 1. 5 میلیون ین جریمه شد.

این هیئت در پاسخ به سوالی درباره جمعیت های قومی مختلف، گفت که دولت آماری را با توجه به ریشه های قومی جدول بندی نکرده است. اما نیازهای سیاستی چنین آماری در آینده مورد توجه قرار خواهد گرفت.

این هیئت گفت که در سال 1999، تعداد بیگانگان در ژاپن بی سابقه بوده است - 4. 9 میلیون نفر - که عمدتاً از جمهوری کره، چین و ایالات متحده بودند. در مجموع، بر اساس کشور مبدا، 40. 9 درصد از جمهوری کره آمده است. دیگر ملیت های برجسته چین و برزیل بودند.

در پاسخ به سوالی درباره اقلیت آینو، هیئت به بررسی سال 1999 درباره آینو اشاره کرد که نشان داد 23000 آینو در ژاپن وجود دارد. بسیاری از کسانی که خارج از هوکایدو زندگی می کردند، یا نمی خواستند به عنوان آینو شمارش شوند، در این نظرسنجی شمارش نشدند. آماری در مورد میزان پیشرفت دانشجویان آینو در آموزش عالی وجود داشت و در گزارشی بعداً درج خواهد شد. حدود 12. 4 درصد از مردم آینو گفته اند که مورد تبعیض قرار گرفته اند و 15 درصد گفتند که یکی از آشنایان مورد تبعیض قرار گرفته است. از این تعداد، 47. 3 درصد گفته اند که در مدارس مورد تبعیض قرار گرفته اند و 25. 4 درصد در پیشنهاد ازدواج مورد تبعیض قرار گرفته اند.

به منظور ریشه کن کردن همه اشکال تبعیض، از جمله علیه آینو، وزارت دادگستری مطالبی را در مورد مردم آینو و حقوق بشر آنها منتشر کرده بود که در سراسر کشور توزیع شد. قانونی وجود داشت که به ترویج فرهنگ آینو، از جمله زبان آینو، و اقداماتی برای انتشار فرهنگ در سراسر کشور اجازه می داد. امید بود که این امر منجر به پذیرش و قدردانی بیشتر قوم آینو شود و باعث غرور آینو در میان مردم آینو شود. از نظر بودجه برای سال مالی 2001، 361 میلیون ین برای ترویج فرهنگ آینو و 236 میلیون ین برای بورسیه تحصیلی برای دانشجویان آینو درخواست شد. با توجه به حقوق زمین مردم آینو، بحث در حال حاضر در جریان بود و بحث می شد که آیا مردم آینو مردم بومی ژاپن هستند یا خیر.

این هیئت در پاسخ به سوالی درباره قانون کنترل مهاجرت گفت که حق کار، انتخاب شغل آزاد و دستمزد برابر برای کار برابر پیش بینی شده است، اما این تضمین کننده ورود رایگان همه خارجی ها به هیچ حرفه ای نیست. اینکه خارجی ها اجازه نداشتند حرفه خود را تغییر دهند، درست نبود. این قانون به هیچ وجه بر اساس نژاد یا منشاء تبعیض قائل نشد.

این هیئت گفت که تلاش‌هایی برای متوقف کردن تعداد کارگران خارجی غیرقانونی در حال انجام است و اقداماتی علیه کارفرمایان و دلالان شغلی که چنین بازاری را فعال کرده‌اند در حال انجام است. قانون 1989 مجازات هایی را برای چنین جرایمی تعیین کرد. همچنین مجازات هایی را برای کسانی که به ورود غیرقانونی و قاچاق گروهی کارگران کمک کردند، تعیین کرد. در سال 95 تعداد 326 نفر در این خصوص دستگیر شدند. در سال 1999، 484 نفر دستگیر شدند.

این هیئت گفت قوانین سختگیرانه ای علیه فحشا و پورنوگرافی کودکان وجود دارد. علت اصلی قاچاق در نابرابری های اقتصادی بین کشورها بود. ژاپن از کشورهای در حال توسعه از طریق کمک های بین المللی حمایت کرد و کمک های مالی مردمی را به سازمان های غیردولتی که به زنان و کودکان قربانی کمک می کردند، ارائه کرد.

در مورد حقوق اولیه بشر برای خارجی ها، هیئت گفت که سازمان حقوق بشر در وزارت دادگستری سخنرانی ها و گروه های بحث و گفتگو و همچنین تولید کمپین های تلویزیونی و رادیویی را برگزار کرده است. هفته حقوق بشر در هفته اول دسامبر برگزار شد و به افزایش آگاهی در مورد حقوق بشر در عصر جهانی شدن کمک کرد. هیچ معیار مشخصی وجود نداشت که بهترین باشد، و تلاش‌ها به طور مداوم برای بهبود همه آنها انجام می‌شد.

این هیئت در پاسخ به این سؤال که در مورد درمان بیگانگان در بازداشت در ژاپن ، گفت: رویه های قانونی مناسب بدون توجه به اینکه فرد در بازداشت ژاپنی است یا خیر ، دنبال شده است. یک گزارش سازمان های غیردولتی اوضاع را تحریف کرده و آن را به طور دقیق منعکس نمی کند. نمی توان گفت که هیچ حادثه ای با بازداشت شدگان رخ نداده است. در بعضی مواقع مقامات مهاجرت از نیروی بیش از حد استفاده می کردند ، اما این مقامات نظم و انضباط داشتند. بازداشت شدگان درمان مناسب و منصفانه ای دریافت کردند.

با توجه به پناهندگان ، این هیئت گفت ، ژاپن اجازه داده بود تا برای پناهجویان از هندوچین تسویه حساب کند. در دسامبر سال 2000 ، 2،179 پناهجو وجود داشت: 265 مورد پذیرفته شدند ، 1400 نفر رد شدند ، 312 درخواست عقب نشینی کردند و 202 نفر در حال حاضر پردازش شدند.

در مورد انتشار ایده های نژادپرستانه ، این هیئت گفت که این مجازات توسط قوانین افترا مجازات می شود. چنین مجازاتی نیازی به حمله یا استفاده از سلاح نداشت. اعتقاد بر این نبود که چنین انتشار نژادپرستانه در کشور وجود داشته است تا جایی که حق آزادی بیان را تهدید می کند.

این هیئت در مورد قانونی که مجازات فعالیت های تبعیض آمیز را فراهم می کند ، سؤال کرد ، این قانون اساسی حق بیان آزاد را تضمین می کند. این یکی از مهمترین مفاهیم با توجه به حقوق اساسی بشر بود. از محدودیت های گسترده استفاده نشده است. دولت این موضع را گرفت که آگاهی و قدردانی از حقوق اساسی بشر باید از طریق طیف گسترده ای از دیدگاه ها به وجود بیاید. اقدامات تبعیض آمیز نژادی به اشکال مختلف صورت گرفت. اگر انگیزه یک عمل خشونت آمیز ریشه در تبعیض داشته باشد ، می توان این عامل را در سنگین تر این جمله در نظر گرفت.

در اینترنت ، این هیئت اعلام کرد که یک مدل راهنما وجود دارد که در صورت انتشار مواد غیرقانونی می تواند توسط ارائه دهندگان خدمات دنبال شود.

این هیئت گفت: حق رأی برای مردم ژاپن حق بود و متعلق به بیگانگان نبود. این یک تمایز بین شهروندان و غیر شهروندان بود و تبعیض را تشکیل نمی داد. با توجه به ساکنان دائمی که روابط نزدیکی با دولت های محلی داشتند ، یک تصمیم دیوان عالی سال 1995 گفت که این دولت ها می توانند حق رأی خود را ارائه دهند.

این هیئت در پاسخ به این سؤال که در مورد حق اتباع ژاپنی برای بازگشت به ژاپن ، گفت که این یک حق طبیعی است. محدودیت اساسی مانند مجوز وجود نداشت. هنگامی که یک شخص می توانست ثابت کند که ژاپنی است ، درخواست بازگشت بدون قید و شرط تأیید می شود.

این هیئت در پاسخ به سوالی درباره آپارتمان های اجاره ای عمومی، گفت که قانون بیان می کند که باید با اتباع ژاپنی رفتار مساوی با خارجی های قانونی صورت گیرد. هیچ گزارشی وجود نداشت که باعث شود دولت فکر کند مشکلی در این زمینه وجود دارد.

هیئت گفت که اعضای کارکنان مهاجرت از طریق تعدادی سمینار و بحث در مورد این معاهده آموزش دیدند. معاهدات دیگری نیز تدریس می شد. افسران پلیس و قضات برنامه های مشابهی را دنبال کردند.

این هیئت در پاسخ به سوالی در مورد وضعیت حقوق بشر برای کودکان بی سرپرستی که از چین بازگردانده شده اند، گفت که مزایا و کمک هزینه های بازنشستگی مختلف در اختیار آنها قرار دارد. کمک های مردمی نیز در دسترس بود و اقدامات مختلفی برای بهبود هر چه بیشتر شرایط زندگی آنها انجام می شد تا آنها را به خودکفایی برساند.

در مورد اظهارات فرماندار توکیو مبنی بر تبعیض علیه مردم جهان سوم، هیئت گفت که فرماندار توضیح داده است که به طور خاص به هیچ ملیت اشاره نکرده است، بلکه به طور کلی به بیگانگان اشاره کرده است و بنابراین تبعیض نژادی را تحریک نکرده است. او بعداً بیانیه ای کتبی منتشر کرد و گفت که از این پس، تساهل نژادی و اقدامات مربوط به حقوق بشر را ترویج خواهد کرد. فرماندار توسط مردم توکیو انتخاب شد.

در پاسخ به سوالی درباره اعلامیه ای که در آن نوشته شده بود اگر مردم چینی را دیدند به پلیس اطلاع دهند، هیئت گفت که این اعلامیه ها جمع آوری شده و دور ریخته شده اند و مناسب نیستند. پادمان ها در حال بحث و گفتگو بود تا حوادث مشابهی در آینده رخ ندهد.

این هیئت به پرسشی در مورد اینکه چرا ژاپن اینقدر طول کشید تا به کنوانسیون ملحق شود پاسخ داد. سوالاتی در مورد آزادی بیان وجود داشت که باعث شد کشور قبل از تصمیم گیری برای امضای معاهده وقت بگذارد.

لوئیس والنسیا رودریگوز، گزارشگر کمیته در مورد گزارش های ژاپن، گفت که گفت و گوهای دو روز گذشته نشان دهنده ارتباط سالم بین این کشور و کمیته بوده است. کمیته از ژاپن خواسته بود در تصمیم خود مبنی بر عدم تصویب قوانین عمومی که تبعیض نژادی را غیرقانونی می کند، تجدید نظر کند. بیانیه فرماندار توکیو باعث نگرانی اعضای کمیته شده بود و هیئت سپس توضیح داده بود که فرماندار بیانیه ای ارائه کرده است که می گوید قصد ندارد تبعیض نژادی را تحریک کند. بحث هایی در مورد اقلیت آینو انجام شد، اگرچه هیچ به رسمیت شناختن آینو به عنوان یک مردم بومی وجود نداشت. در مورد وضعیت خارجی ها به طور کلی، اعضای کمیته به نمونه هایی از اعمال تبعیض آمیز اشاره کردند. در مورد پناهندگان، هیئت گفت که پناهندگان هندوچینی اغلب پذیرفته می شدند. در مورد مجازات افرادی که کارگران مهاجر را استثمار می کنند صحبت شد. نتیجه گیری نهایی کمیته باید از تبلیغات کنوانسیون در کشور استقبال کند.