کدام کارگزاران با ایرانیان کار می کنند؟

وزیر امور خارجه سوئیس میشلین هالی-ری: در ایران خیلی مفید است؟

عکس:؟روبن اسپریچ / رویترز / رویترز

اینکه دیپلمات های آمریکایی که در برن منتشر شده اند ، از تلاش وزیر امور خارجه سوئیس میشلین تلی-ری برای مداخله در درگیری پیرامون برنامه هسته ای ایران در سالهای 2006 و 2007 ناراحت بودند و خود را به عنوان واسطه ای به ایالات متحده مجبور می کردند. اما اکنون چقدر ناراحت از کابل های محرمانه دیپلماتیک منتشر شده توسط ویکی لیکس روشن شده است.

در فوریه و مارس 2007 ، Calmy-rey مایکل Ambühl ، یک دیپلمات عالی رتبه سوئیس را در چندین بازدید از تهران در تلاش برای ترغیب ایرانیان و ایالات متحده برای مشارکت در مذاکرات دو جانبه اعزام کرد. به عنوان بخشی از همین تلاش ، وی میزبان مذاکره کننده اصلی هسته ای ایران ، علی لاریجانی ، برای مذاکرات در برن بود. واشنگتن با قاطعیت سعی کرده بود که Calmy-rey را از ایفای چنین نقش فعال منصرف کند. اما این او را متوقف نکرد.

نگرانی از نقش فعال سوئیسی ناشی از بحران گروگان در سال 1979 در تهران بود ، که باعث شد دانشجویان و شبه نظامیان ایرانی به سفارت ایالات متحده در تهران حمله کنند و 66 آمریکایی را گروگان بگیرند. از آن زمان ، سوئیس نماینده منافع ایالات متحده در ایران بود. واشنگتن نگران این بود که ، هنگامی که به اختلافات هسته ای با ایران رسید ، تهران به اشتباه ممکن است فرض کند که سوئیس در این مورد نیز به عنوان نماینده خود عمل می کرد.

تحت فشار زیاد

از طرف خودش ، Calmy-rey سالها بود که سعی می کرد سوئیس را با پیگیری به اصطلاح "سیاست بی طرفی فعال" به یک بازیگر سیاسی برجسته تر در صحنه بین المللی تبدیل کند. این تلاش ها از همان ابتدا بحث برانگیز بوده است - حتی در بین سیاستمداران پایتخت سوئیس. وقتی به ایران رسید ، ایالات متحده فعالیت سوئیس را یک ناراحتی خطرناک می دید. با این حال ، آمبول برای ایالات متحده روشن کرد که او تحت فشار زیادی از Calmy-rey عمل می کند.

براساس کابل های ایالات متحده ، ابتکار عمل ایران سوئیس در اواخر سال 2006 آغاز شد. در آن زمان ، چندین سیاستمدار برجسته آمریکایی ، از جمله وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده ، جیمز بیکر ، نیز خواستار مذاکرات مستقیم با ایران شدند. در تاریخ 27 نوامبر ، آمبول به سفیر آمریكا پیتر كونوای در برن از دیدار با بیکر در هیوستون گفت. او همچنین توصیه هایی داشت. در اعزام آمده است: "دولت آمریكا ، آمبول گفت ، دیگر نباید سیاست خارجی را به اتحادیه اروپا 3 منتقل كند ، بلكه به صورت دو طرفه با ایران ملاقات كند ، چارچوبی را برای گفتگوی گسترده فراهم كند و سپس شرکای چند جانبه را به ارمغان آورد."

سوئیسی ها گزارش های غیررسمی دریافت کرده بودند مبنی بر اینکه تهران امیدوار بود روابط خود را با جامعه بین المللی دوباره برقرار کند. برادر رئیس جمهور پیشین ایران ، هاشمی رافسانجانی ، از دیپلمات ها در سفارت سوئیس در تهران خواسته بود تا کانال های غیررسمی را به ایالات متحده باز کنند - هرچند که دقیقاً از طرف وی مشخص نبود. آمبول به Coneway گفت که سوئیس بیش از این خوشحال خواهد شد که نقش واسطه ای را بین ایالات متحده و ایران انجام دهد - "سطح رسمی ، غیر رسمی یا پروکسی".

"سفر عجله ترتیب داده شده" به تهران

Coneway در گزارش خود در مورد مبادله اظهار داشت: "پیشنهادات گذشته سوئیسی برای واسطه ای با ایران باعث شده است تا پاسخ های غیرمستقیم در هر دو پایتخت واشنگتن و اتحادیه اروپا ایجاد شود. سوئیس در خدمت منافع دولت ایالات متحده و همچنین محافظت از قدرت در تهران است. وزارت امور خارجه در مورد چگونگی مفید بودن سهم سوئیس در سیاست گسترده تر ما با ایران مفید است. "

در 23 دسامبر 2006 ، شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه 1737 را تصویب کرد ، که تحریم هایی علیه ایران به دلیل امتناع از متوقف کردن برنامه غنی سازی اورانیوم خود آغاز کرد. در فوریه 2007 ، Ambühl به عنوان بخشی از "سفر با عجله ترتیب داده شده" به ایران پرواز کرد.

این سفر یک شکست بود - و کسی که پاسخ غیرعادی مستقیم از سوی سفیر ایالات متحده را برانگیخت: "شاید برجسته ترین جنبه مباحث آمبول در تهران این حس بود که او و همکاران سوئیسی وی احساس می کردند که ایرانیان واقعاً امیدوار هستندبا توجه به وضعیت سوئیس به عنوان محافظت از قدرت ، ایالات متحده را با پروکسی آدرس دهید. "نتیجه گیری Coneway ویرانگر است: اگرچه هیچ کس این ایده را برای استفاده از سوئیس به عنوان واسطه ای انجام نداده است ، "او می نویسد:" آمبول مصمم است که مفید باشد و مطمئناً به دنبال فرصت هایی برای این کار خواهد بود. نظرات دولت ایالات متحده در مورد چنین "کمک".

سوئیس از گرفتن پشتی خودداری می کند

کمتر از دو هفته بعد ، در 16 فوریه ، Ambühl و Coneway دوباره ملاقات کردند. سفیر آمریكا می خواست "در مورد جلسات اخیر سوئیس با مقامات ایرانی بحث كند و نگرانی های دولت آمریكا را مبنی بر سوء تفسیر اقدامات سوئیس بیان كند."

ابتکار عمل سوئیس ، نگران این بود که ایالات متحده ممکن است یک تصور دروغین ایجاد کند - یعنی اینکه ایالات متحده در تلاش بود از سوئیس برای شروع مذاکرات با ایران استفاده کند. و به نظر می رسد سوئیس واقعاً مشتاق بود که چنین نقشی را بر عهده بگیرد. اما شور و شوق آنها مطمئناً در واشنگتن به اشتراک گذاشته نشده است.

کانوی با آمبول تماس گرفت و به او گفت که همه چیز را روی یخ بگذارد. او گفت که اگر تهران بخواهد می‌داند چگونه مذاکرات را آغاز کند. او گفت که سکوت سوئیس در مورد این موضوع بلندتر از کلمات است. علاوه بر این، وی گفت، اگر سوئیس از آغاز هر گونه گفتگوی بیشتر خودداری کند، مفید خواهد بود زیرا تحریم ها برای اعمال شدن به زمان نیاز دارند.

اما آمبول مخالفت کرد. او احساس می کرد که یادآوری مکرر نگرانی های مشترک جامعه بین المللی به تهران مزایایی دارد. علاوه بر این، او به آمریکا توصیه کرد که وارد گفت‌وگوهای مستقیم با ایران شود، زیرا واشنگتن را محکم در صندلی راننده قرار می‌دهد. او گفت که ایالات متحده را یک شریک ممتاز می دانست و خاطرنشان کرد که حتی قبل از گزارش دادن به دولت سوئیس، ایالات متحده را در جریان ملاقات های خود با مقامات ایرانی قرار داده است.

در پاسخ، کانوی خواست تا قبل از هر دیداری که آمبول با ایرانی‌ها برگزار می‌کند، در جریان قرار گیرد، با این استدلال که پس از تماس یک رسانه سوئیسی با سفارت ایالات متحده، «ناجور» بود که ابتدا از ملاقات آتی بین کالمی‌ری و لاریجانی مطلع شویم. اظهار نظر.

یک احتیاط قوی

کانوی در پایان می نویسد: "آمبول از سوی وزیر امور خارجه کالمی ری ماموریت دارد تا گفت وگو با همه طرف های کلیدی در خاورمیانه از جمله ایران را حفظ کند. هشدارهای مکرر ما به آمبول در مورد خطرات این ارتباط می تواند بر نحوه سوئیس تأثیر بگذارد. این گفتگو را ادامه دهید، اما احتمالاً آن را به طور کامل متوقف نکنید. اصرار برای یک لحظه سکوت ممکن است معقول ترین رویکرد در حال حاضر باشد."

در 9 مارس، آمبول به کانوی و دانیل فرید، دیپلمات ارشد آمریکا در اروپا اطلاع داد که قصد دارد طی سه روز به ایران سفر کند، زیرا محمد البرادعی، مدیرکل وقت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مستقر در وین (IAEA)او را تشویق کرد که پیامی به ایرانیان برساند. بر اساس گزارش‌ها، البرادعی به کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه وقت آمریکا گفته بود که «ما باید از سوئیس‌ها استفاده کنیم» تا ایران را برای پایبندی به قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل تحت فشار قرار دهیم. اگرچه البرادعی پاسخ رایس را مخابره نکرد، اما فرید و کانوی در یک اعزام سفارت در 16 مارس "به شدت نسبت به این دیدار هشدار دادند."

بنا بر گزارش ها، آمبول به آمریکایی ها گفته بود که می خواهد به ایرانی ها اطلاع دهد که این "آخرین شانس" آنهاست. او پذیرفت که تلاش سوئیس 30 درصد شانس موفقیت دارد، اما گفت که این دیدار یک ریسک حداقلی برای پاداشی بسیار بزرگتر است.

به نقل از سفیر Coneway گفته است که این یک مرحله بسیار ظریف در درگیری با ایران بود ، و افزود که بهترین سیاست برای سوئیس حفظ مشخصات پایین است. فرید در ادامه اظهار داشت که این نوع ابتکارات همچنین می تواند ایرانیان را ترغیب به ادامه بازی با رانندگی گوه ها به جبهه یکپارچه ارائه شده توسط جامعه بین المللی کند. وی همچنین گفت که وضعیت سوئیس به عنوان یک قدرت محافظت کننده می تواند ایران را به تفسیر نادرست مذاکرات خود با دیپلمات های سوئیس سوق دهد.

نه چندان سالی

فرید از آمبول خواست که قبل از اینکه او ، سرخ شود ، با واشنگتن مشورت کند ، دیگر برنامه هایی را ارائه ندهد. اگر به هر حال آمبول برود ، فرید به او گفت که این مسئله را برای ایرانیان روشن کند که او به نمایندگی از ایالات متحده صحبت نمی کند. آمبول پاسخ داد که او - و سپس ادعای عجیب و غریب اضافه کرد. در گزارش Coneway در این نشست آمده است: "آمبول از وضعیت دشواری که در آن قرار داشت ، خواستار درک شد (ما از این امر می دانیم که این دستورالعمل وزیر امور خارجه تالی-ری برای درگیر شدن با ایران در این مورد)."

در آن شب ، Coneway بار دیگر با آمبول تماس گرفت تا به او اطلاع دهد که موضع دولت ایالات متحده بدون تغییر و واضح است: پیشنهاد سوئیسی چیز جدیدی نبود و این دیدار در معرض خطر شدید درک اشتباه توسط تهران بود. تصمیم نهایی ، وی اجازه ، تنها سوئیس بود. در 12 مارس ، آمبول به ایران پرواز کرد.

Coneway کابل به واشنگتن گفت: "آمبول به طرز چشمگیری ناراحت کننده بود که توصیه های دولت ایالات متحده را انجام نداد. اما با توجه به دستورالعمل واضحی که وی از وزیر امور خارجه سوئیس دریافت کرده است ، در تصمیم وی برای پیشبرد این دیدار جای تعجب ندارد."

Coneway با پیشنهاد خود برای حل معضل سوئیس ، وزارت امور خارجه را کابل کرد. حتی اگر آمبول حرف جدیدی برای گفتن نداشته باشد ، هنوز هم باید از او خواسته شود که برای جلسه به واشنگتن بیاید."این جلسه می تواند به آمبول اجازه دهد تا واکنش ایران به پیشنهاد سوئیس در عمق بیشتری به اشتراک بگذارد و به وزارت (ایالتی) فرصتی را برای تقویت موضع دولت ایالات متحده در ایران با سوئیس فراهم کند."

به عبارت دیگر: زمان آن رسیده است که واشنگتن به هیچ وجه نامشخص به سوئیسی های آزار دهنده بگوید که آنها باید جلوی مداخله را بگیرند.